|
درباره وبلاگ  آخرین مطالب آرشيو وبلاگ پيوندها
نويسندگان
|
شعر
شعر
یک شنبه 23 تير 1398برچسب:, :: 21:45 :: نويسنده : مهدی
میلاد شمس الشموس آقا امام رضا مبارک باد آن دم زندانیم بازدم جان شده؛
از قفس سینه ها همچون آه آمدم
پیرهن یوسفم یا کفن یوسفم؟
بوی تن یوسفم کز دل چاه آمدم
شاه پناهم بیده خسته ی راه آمدم…
آه… نگاهم مکن؛ غرق گناه آمدم
راه خراسان چنین ماه خراسان چنان
شاه خراسان ببین بهر پناه آمدم
شاه خراسانی ام؛ رستم دستانی ام…
دست مرا رد مکن بر در شاه آمدم
شاه پناهم بیده خسته ی راه آمدم…
آه… نگاهم مکن؛ غرق گناه آمدم
شافی دارالشفا پنجره فولاد کو؟
در طلب شاخه ای مهر گیاه آمدم
مشهد مشهود، من حضرت محمود من
طالع مسعود من، نامه سیاه آمدم
شاه خراسانی ام دست مرا رد مکن…
بر در شاه آمدم
شاه پناهم بیده خسته ی راه آمدم…
آه… نگاهم مکن؛ غرق گناه آمدم
بسته ی بسط توام؛ لولی مست توام
ضربه ی شصت توام بر دف ماه آمدم
باد موافق وزید از طرف صحن قدس
نام مرا خواند و رفت چون پر کاه آمدم
دو شنبه 10 تير 1398برچسب:, :: 10:37 :: نويسنده : مهدی
ﮐۊﻩﮔﺎﻥ
ﻓﯿﻠﺴﻮﻭﻓﻪﯾﻞْ ﮐﻮﻭﮐﻦْ ﻓﺮﻩﺯﺍﻧﻦ
ﺳﻪﺭێﯿﺎﻥ ﺭۊﺗﻪڵﯽ ﺗﺎﺷﻪ
ﺭﯾﺸێﯿﺎﻥ
ﭘﺮﭺْ ﭼﺮﻭﻭ
ﺋﻪﻭﺍﻥ ﺯﺍﻧﻦ
ﮔﻪﭖْ ﺩﻩﻭﺭﺍﻥ
ﭼﻪﻧێ ﺭﺍﺳﻪ ، ﭼﻪﻧێ ﺩﺭﻭﻭ !
ﺳﻪ ﻋﯿﺪ ﺑﺎﻧﺎﻥ
ﻣﺎﺳﯽ ﻭﻩ ﺳﻪ ﺭ
ﮐﻪ ﻭﺗﺮ ﻭﻩ ﭘﺎ
ﺋﺎﯾﻪ ﻡ ﻭﻩ ﺩﻝ
ﺩﺍﻡ
ﺩﺍﻡ
ﺩﺍﻡ
ﺋﺎﺥ ﮊﯾﺎﻥ ﻧﺎﺗﻤﺎﻡ
دو شنبه 10 تير 1398برچسب:سعید عبادتیان ' سعید بانان ' بانان ' شعر کردی ' شعر کردی کلهری' کلهری' دو بیتی کردی, :: 10:31 :: نويسنده : مهدی
ﻭﻩﻫﺎﺭ ﻫﺎﺕ ﻭ ﺩڵﻢ ﭘﺎﯾﯿﺰْ ﺳﻪﺭﺩﻩ
ﺩﻩﺭۊﻥْ ﺳﻪﺭﺩْ ﻣﻦ ﺩﺍڵﺎﻥْ ﺩﻩﺭﺩﻩ
ﻟﻪ ﭼﯿﻤﻪﻥ ﮔﻮڵ ﺩﺭﺍێ ، ﻟﻪ ﻧﺎﺥْ ﻣﻦ ﺋﺎﺥ
ﻭڵﺎﺕ ﺳﻪﻭﺯﻩﻭ ، ﺟﻪﺳﻪێ ﻣﻦ ﺯﻩﺭﺩْ ﺯﻩﺭﺩﻩ
« ﺳﻪﻋﯿﺪ ﺑﺎﻧﺎﻥ
ﺯەڵﺎﻥ ﮬﺎﺕ ﻭ ﭼەﭘﺎﻭﻡ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺮﺩەﻡ
ﺧﺮﺍﻭﺗﺮ ﻟە ﺧﺮﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺮﺩەﻡ
ﻟە ﮐۊﺭەێ ﺋﺎﺥ ﻭ ﺩﺍﺥ ﺑﺮﺷﺎﻧەﻡ ﻭ ﭼێ
ﮐەﻭﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩ ، ﮐەﻭﺍﻭﻡ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺮﺩەﻡ
( ﺳەﻋﯿﺪ ﺑﺎﻧﺎﻥ
ﺩڵ ﻭ ﺩﯾﻨﻢ ﺑێەﻡ ﺧـــــــﺎڵﺪ ﺑﺴــێﻨﻢ
ﭼەﭘێ ﻗەﻣﺰە ﻭە ﭼەﻭ ﮐــﺎڵﺪ ﺑﺴێﻨﻢ
ﻭە ﯾەﮎ ﺩۊﺭﯾﻢ ، ﺗﻮﺍﻡ ﺑﺎﻣە ﻧﺰﯾـــــﮑﺪ
ﻭەﺗﻢ ﻣﺎڵێ ﻟە ﻻێ ﻣـــــﺎڵﺪ
ﺕ ﭼﯿﺪﻭ ﻡْ ﻣەﻧﻢ ﻭەێ ﻫەﻣﮕە ﮊﺍﻧەﻭ
ەڵ ﺟﺎێ ﺷﺎﻧەﯾڵ ﺕْ ﺗەﮎ ﺩﺍﻡ ﻭە ﺳﺎﻧەﻭ
ڵﻪ ﻫﺠﺮﺍﻧﺪ ﺧﻪﻣێﮓ ﭘﻪێ ﮐﺮﺩێﻪ ﭘﻮﻭﺳﻢ
ﻭﻩ ﮔﻮﻭﺷﺘﻪﻭ ﮔﺖ ﻧﻪﮐﺮﺩ ﻧﯿﺸﺖ ﻭﻩ ﺳﻘﺎﻧﻪﻭ
( ﺳەﻋﯿﺪ ﺑﺎﻧﺎﻥ
ﻗﺎﺻﺪﮎ !
ﺍﺑﺮﻫﺎﻱ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ
ﺩﺭ ﺩﻟﻢ ﻣﻲ ﮔﺮﻳﻨﺪ
ﻣﯽ ﺭﻭﯼ ﻭ ﺩﻝ ﺍﮔﺮ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻤﺎﻧﻢ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ ﻭﺭ ﻧﻤﺎﻧﻢ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻭﺍﻧﻢ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ
ﭼﻮﻥ ﭼﺮﺍﻏﯽ ﮐﻪ ﺷﺐ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ ﻫﻤﻪ ﺷﺐ
ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺮﻭ ﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﺑﺎﺗﻮﺳﺖ
ﭼﺸﻤﻢ ﺍﺭ ﺧﺎﮎ ﺷﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﺩ
ﮐﺰ ﺩﻝ ﺧﺎﮎ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﮕﺮﺍﻧﻢ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ
ﻭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﻦ ﻧﺒﻮﺩ
ﺧﻮﺩ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻢ
ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﻫﺎ ، ﺧﯿﺎﻧﺖ ﻫﺎ ، ﺩﻭﺭﻭﯾﯽ ﻫﺎ ...
ﺗﺮﺟﯿﺢ ﺩﺍﺩﻡ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻨﺸﯿﻨﻢ
ﺗﺎ ﺍﺯ ﮔﺰﻧﺪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﻢ
ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﺩﻟﻢ ﺭﻭﺯﯼ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﺎﺭ ﺑﺸﮑﻨﺪ
ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﺩﺭ ﭘﺲ ﺭﻧﺞ ﻫﺎ ﻣﻮﯼ ﺳﭙﯿﺪ ﮐﻨﻢ
ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﺮﺱ ﺭﻓﺘﻨﯽ ﺷﺐ ﮐﻨﻢ
ﻭ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﻗﺎﻣﺘﻢ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭ ﻏﻤﯽ ﺧﻢ ﺷﻮﺩ
ﺳﺎﺩﻩ ﺑﮕﻮﯾﻢ؛
ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﺎ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﮐﻨﻢ
ﻫﺮ ﻧﺎﻡ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﯽ ﺑﺮ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻨﻢ ﺑﮕﺬﺍﺭ
ﺗﺮﺱ ، ﻏﺮﻭﺭ ، ﺑﯽ ﮐﻔﺎﯾﺘﯽ ...
ﻫﺮ ﻧﺎﻡ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯼ
ﻣﻦ ﺗﻠﺨﯽ ﺍﯾﻦ ﺯﺧﻢ ﺯﺑﺎﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻣﯿﺨﺮﻡ
ﻭ ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﯿﺪﺍﻧﯽ
ﭼﻪ ﺭﺍﺯﯼ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ
ﺭﺍﺳﺘﯽ
ﺗﻮ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺒﻮﺩﯼ ﭼﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﯼ؟
ﺍﺯ ﻭﻓﺎ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺩﯾﺪﯼ؟
ﯾﺎ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺭﻭﯼ ﺧﻮﺵ؟
ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺁﺭﺍﻡ ﮔﺮﻓﺘﯽ؟؟؟
ﭼﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﯼ ؟ !
ﻗـــﺼـــــﻪ ﯼ ﺁﻏـــــﺎﺯ ﺑـــــﺎﺭﺍﻥ ﺑـــــﻮﺩ ﮔـــــﺎﻩ ﺩﯾﺪﻧﺖ
ﺩﺭ ﺩﻟـــــﻢ ﺍﻋــﺠـــــﺎﺯ ﻣــﯽ ﺭﻭﯾﯿـــــﺪ ﺍﺯ ﺑــــﺎﺭﯾــﺪﻧﺖ
ﭼﺘـــــﺮﯼ ﺍﺯ ﭼﻨﮕﺎﻝ ﺣﺴﺮﺕ ﺑـــﺎﺯ ﺷـﺪ ﺩﺭ ﻧﯿـﻤﻪ ﺭﺍﻩ
ﺗــﺎ ﺑﯿـــــﺎﻭﯾـــــﺰﺩ ﻣـــــﺮﺍ ﺑـــــﺎ ﻓﺼــﻞ ﮐــﺎﻝ ﭼﯿــﺪﻧﺖ
ﻋﺸﻖ . ﺍﯼ ﺭﻧﮕﯿﻦ ﮐــﻤﺎﻥ ﺑﻌــﺪﺑــﺎﺭﺍﻥ ﻫــﺎﯼ ﺍﺷــﮏ
ﮐـــــﺎﺵ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺑـــﺮ ﮔﺮﺩ ﻣﺎ ﮔﺮﺩﯾﺪﻧﺖ
ﺗﺎﺑﺶ ﺷﻤﺸﯿﺮﯼ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﮐﻤﺎﻥ ﺍﺑـــﺮﻭﯼ ﻣـﺎﺳـﺖ
ﺑـــــﺮﻕ ﺭﺍ ﻭ ﺭﻋــــــﺪ ﺭﺍ ﻭ ﺁﻩ ﺭﺍ ﻓــﻬــﻤﯿـﺪﻧـــﺖ
ﻗـــﻄـــﺮﻩ ﺍﯼ ﻧـــﻪ ﺳﯿــﻞ ﻧـــﻪ ﺩﺭﯾـــﺎ ﻭﺍﻗﯿـﺎﻧﻮﺱ ﺭﺍ
ﺩﯾــــــﺪﻩ ﺍﻡ ﺩﺭ ﺁﺫﺭﺧــــﺶ ﻟـــﺤﻈـﻪ ﯼ ﺗـــﺎﺑﯿـــﺪﻧﺖ
ﺧﺸﮑﺴﺎﻟﯽ ﻫﺎﯼ ﭘﯽ ﺩﺭ ﭘﯽ ﺑﻪ ﺭﻭﯾﺶ ﻣــﯿﺮﺳﻨﺪ
ﮔـﺮ ﺍﺟﺎﺑـﺖ ﻣــﯽ ﺷﺪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ...: ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺖ ... ﺩﯾﺪﻧﺖ
دو شنبه 13 خرداد 1398برچسب:, :: 12:16 :: نويسنده : مهدی
ﻋﺸﻖ
ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺑﯿﺴﺘﻮﻥ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺑﺴﭙﺎﺭﯾﺪ ...
ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺑﯿﺴﺘﻮﻥ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺑﺴﭙﺎﺭﯾﺪ ﺗﺎ ﺷﺒﻬﺎ
ﻏﻢ ﺑﯽ ﻫﻤﺰﺑﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻮﻩ ﮐﻦ ﮔﻮﯾﻢ
ﺑﮕﻮﯾﻢ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺍﻡ ﻣﺴﺘﻢ
ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﻢ ﮐﺪﺍﻣﯿﻦ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﮔﻮﯾﻢ
ﺍﺯ ﺁﻥ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪ ﯼ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺁﻭﺭ ﺍﯼ ﻗﺎﺻﺪ
... ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﯾﻌﻘﻮﺏ ﻧﺎﺑﯿﻨﺎ ﺳﺨﻦ ﺑﺎ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﮔﻮﯾﻢ
ﺗﻮ ﻣﯽ ﺁﯾﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻟﯿﻨﻢ ﻭﻟﯽ ﺁﻥ ﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﮐﻢ
ﺧﻮﺵ ﺁﻣﺪ ﮔﻮﯾﻤﺖ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮐﻔﻦ ﮔﻮﯾﻢ
ﺳﯿﻨﻪ ﻣﯿﺴﻮﺯﺍﻧﯽ ﺍﯼ ﺩﻝ ﭼﻮ ﻣﯽ ﺁﻏﺎﺯﯼ ﺳﺨﻦ
ﺑﺲ ﮐﻦ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﻧﺎﻟﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺭﻧﺞ ﻣﻦ
ﺟﺮﻡ ﻭ ﺗﻘﺼﯿﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﯾﺎﺭ ﺩﯾﺮﯾﻦ ﺑﺪ ﻧﮕﻮ
ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﺮﺩ ﺁﻥ ﯾﺎﺭ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﺎﺯ ﺷﺼﺖ ﺍﻭ
ﻫﺮﺯﮔﯽ ﮐﺮﺩﯼ ﺳﺰﺍﯼ ﻫﺮﺯﮔﯽ ﺭﺳﻮﺍﯾﯽ ﺍﺳﺖ
ﺣﺎﺻﻞ ﺭﻧﮓ ﻭ ﺭﯾﺎ ﺩﺭ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ
ﺍﺯ ﺑﻬﺸﺖ ﻭﺻﻞ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺩﻭﺯﺥ ﻏﻢ ﺳﺎﺧﺘﯽ
ﺳﯿﻨﻪ ﺭﻧﺠﻮﺭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻟﺘﻬﺎﺏ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﯽ
ﺩﺭ ﮐﻔﺖ ﺑﻮﺩ ﺁﻧﭽﻪ ﻋﻤﺮﯼ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺘﯽ
ﭘرﻨﯿﺎﻥ ﺑﻨﻬﺎﺩﯼ ﻭ ﺑﺎر ﮐﺘﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﯽ
ﺍﯼ ﺩﻝ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺑﺸﻨﻮ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺍﻡ ﺯﻧﺪﮔﯿﺴﺖ
ﺍﻭ ﮐﻪ ﮔﺮﯾﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﭼﺸﻤﯽ ﺭﺍ ﻧﺼﯿﺒﺶ ﺧﻨﺪﻩ ﻧﯿﺴﺖ
ﻭﺻﻒ ﮔﻞ ﺭﻭﯾﺎﻥ ﺷﻨﯿﺪﯼ ﭘﺎ ﺯ ﺳﺮ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﯽ
ﻋﯿﺶ ﻧﺎ ﺍﻫﻼﻥ ﮔﺰﯾﺪﯼ ﺗﺎ ﮔﻞ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺧﺘﯽ
ﺩﺭ ﭘﺲ ﻭ ﭘﯿﺸﺖ ﮔﻞ ﺧﻮﺵ ﻋﻄﺮﻭ ﺑﻮ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺑﻮﺩ
ﺁﻥ ﮔﻠﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﻮﺭ ﺗﻮ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﺪ ﯾﺎﺭ ﺑﻮﺩ
ﻫﻤﭽﻮ ﺷﺎﻫﯿﻦ ﺑﺮ ﺳﺘﯿﻎ ﻗﻠﻪ ﻫﺎ ﭘﺮ ﻣﯽ ﺯﺩﯼ
ﻣﺴﺦ ﻣﻮﺷﯽ ﮔﺸﺘﯽ ﻭ ﺍﺯ ﻗﻠﻪ ﭘﺎﺋﯿﻦ ﺁﻣﺪﯼ
ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺧﺮﺩﯼ ﺯ ﺗﻮ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻭ ﺷﺎﺩﯼ ﺭﺑﻮﺩ
ﺁﻧﭽﻪ ﭘﺎﺋﯿﻨﺖ ﮐﺸﯿﺪ ﺍﺯ ﻗﻠﻪ ﻫﺎ ﻧﻔﺲ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ
ﺩﺭ ﺧﻢ ﺑﯽ ﺭﺍﻩ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﭘﺸﺖ ﭘﺎ ﺧﻮﺭﺩﯼ ﺩﺭﯾﻎ
ﺭﻓﺖ ﻋﻤﺮﯼ ﻭ ﻧﺪﯾﺪﯼ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺧﻮﺭﺩﯼ ﺩﺭﯾﻎ
ﻫﺮ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﺤﺮﻡ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺭﻭﯼ ﯾﺎﺭ ﻧﯿﺴﺖ
ﻫﺮ ﺩﻟﯽ ﺩﺭ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺧﻮﺵ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﻧﯿﺴﺖ
ﯾﺎﺩ ﺑﺎﺩ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺍﯼ ﺩﻝ ﮐﻪ ﯾﺎﺭﯼ ﺩﺍﺷﺘﯽ
ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺎﺩ ﻧﻮﺷﺎﻥ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﯼ ﺩﺍﺷﺘﯽ
ﺍﺯ ﮔﺬﺭﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺘﯽ ﺧﯿﺮﻩ ﺳﺮ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺟﻮ ﯼ
ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺑﺎ ﯾﺎﺭ ﯾﮏ ﺩﻝ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺘﯽ ﺭﻭﺑﻪ ﺭﻭﯼ
ﺣﺎﻟﯿﺎ ﺑﯽ ﻫﺎﯾﻮ ﻫﻮﯼ ﺁﻥ ﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺯﯼ ﭼﻪ ﺷﺪ
ﯾﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﯼ ﮔﺮﻓﺘﯽ ﺁﺧﺮ ﺑﺎﺯﯼ ﭼﻪ ﺷﺪ
ﺍﯾﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﯾﮕﺮ ﺳﺮ ﺗﻮ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﺒﺎﻥ ﺁﺷﻨﺎﺳﺖ
ﻫﺮ ﺩﻟﯽ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﻓﺮﻭﺷﺪ ﯾﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﯾﻦ ﺳﺰﺍﺳﺖ
ﺁﺑﺮﻭﯼ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺁﺑﺮﻭﯼ ﯾﺎﺭ ﺍﻭﺳﺖ
ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻫﺮ ﺩﻟﯽ ﺩﺭ ﺧﻮﺑﯽ ﺩﻟﺪﺍﺭ ﺍﻭﺳﺖ
ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺭﺳﻢ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﭘﯿﺶ ﯾﺎﺭ ﺍﺯ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﮔﻔﺘﻦ ﺧﯿﺮﻩ ﮔﯿﺴﺖ
ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺍﯼ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺑﺲ ﮐﻦ ﺳﺮ ﮐﺸﯽ
ﺑﺲ ﻧﮑﺮﺩﯼ ﺳﺮ ﮐﺸﯽ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺍﺳﯿﺮ ﺁﺗﺸﯽ
ﺷﺐ ﺳﺤﺮ ﺷﺪ ﺑﺎﻣﺪﺍﺩ ﺁﻣﺪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﻧﺎﻟﯽ ﻫﻨﻮﺯ
ﻧﻮﺵ ﺟﺎﻧﺖ ﺯﻫﺮ ﺣﺴﺮﺕ ﺍﯼ ﺩﻝ ﺭﺳﻮﺍ ﺑﺴﻮﺯ
|
|||
 |
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: