امام محمد باقر (ع) پنجمین امام شیعیان و معروف به باقرالعلوم به معنای شکافنده علوم است. امام باقر (ع) دارای فضایل اخلاقی بسیار بوده و روایت است که بسیار بخشنده و مهربان بود حتی با کسانی که نسبت به او رفتار بدی داشتند. ایشان همانند خورشیدی درخشان بر آسمان دانش درخشید و پس از عمری تلاش در میدان بندگی خدا و احیای دین و ترویج علم، در روز هفتم ماه ذی‌الحجه سال 114 هجری قمری به ملاقات الهی شتافت. ایشان در بقیع، کنار مرقد پدر بزرگوارش امام سجاد (ع) و عموی پدرش امام حسن بن علی (ع) مدفون گشت. شهادت این امام بزرگوار را تسلیت عرض می‌کنیم.

 

 

نگاه کودکی‌ات دیده بود قافله را

 

تمام دلهره‌ها، تمام فاصله را

 

تو انتهای غمی از کجا شروع کنم

 

خودت بگو بنویسم کدام مرحله را

 

چقدر خاطره تلخ مانده در ذهنت

 

ز نیزه دار که سر برده بود حوصله را

 

چه کودکی بزرگی است این که دستانت

 

گرفته بود به بازی گلوی سلسله را

 

چقدر گریه نکردید با سه ساله چقدر

 

به روی خویش نیاورد‌ اید درد آبله را

 

دلیل قافله می‌برد پا به پای خودش

 

نگاه تشنه آن کاروان یک دله را

 

هنوز یک به یک آری به یاد می آری

 

تمام زخم زبانهای شهر هلهله را

 

مرا ببخش که مجبور می شوم در شعر

 

بیاورم کلماتی شبیه حرمله را