ﺗﺎ ﺳﻠﯿﻤﺎﻥﻭﺍﺭ ﺧﺎﺗﻢ ﺑﺎﺯ ﻧﺴﺘﺎﻧﯽ ﺯ ﺩﯾﻮ

ﮐﯽ ﺗﺮﺍ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺑﺮﺩ ﺩﺍﻡ ﻭ ﺩﺩ ﻭ ﺩﯾﻮ ﻭ ﭘﺮﯼ

ﻟﻪ ﻫﻮﻭﺯ ﺑﻲﻛﻪﺳﻪﻳﻞ ﺑﻲﻧﻴﺎﺯﻡ

ﻓﻪﻟﻪﻙ ﺩﺍﺥ ﻓﺮﻩﻱ ﻛﺮﺩﻩ ﺟﻴﺎﺯﻡ

ﺗﻨﻲ ﻧﺎﺯﻡ ﻧﻪﻛﻴﺸﺎﻳﺪﻭﻭ ﭼﻤﺎﻧﻲ

ﻟﻪ ﮔﺶ ﻻﻭﺍ ﻛﻪﺳﺎﺩﻩ ﻛﺎﺭ ﻧﺎﺯﻡ

 

 

ﮔﻼﺭﺍﻭ ﻛﺮﺩﻣﻮﻭ ﻧﻴﻪﮔﺮﯼ ﺳﺘﺎﺭﻡ

ﺗﻮﺍﻡ ﭼﻴﻮ ﺋﻪﻭﺭ ﭘﺎﻳﻴﺰﯼ ﺑﻮﺍﺭﻡ

ﻡ ﺩﺍﺭﻩ ﺳﻪﻭﺯﻩﮔﻪﻱ ﺑﺎﺥ ﻏﻪﻣﺪ ﺑﻴﻮﻡ

ﻟﻪ ﺑﻲ ﺋﺎﻭﻱ ﺳﺰﺍﻧﻲ ﺑﻪﺭﮒ ﻭﻭ ﺑﺎﺭﻡ

 

 

ﺕ ﺧﺎﻭﻥ ﻣﺎﻝ ﻭﻭ ﻣﻦ ﻣﻴﻮﺍﻧﻢ ﺋﻤﺸﻪﻭ

ﭼﻪﻭﻩﻳﻠﺪ ﻫﻪﻡ ﺑﻴﻮﻩﺳﻪ ﺑﺎﻭﺍﻧﻢ ﺋﻤﺸﻪﻭ

ﭘﻪﮊﺍﺭﻩ ﻭﻭ ﻏﻮﺭﺑﻪﺕ ﻭﻭ ﻧﺎﺯ ﭼﻪﻭﻩﻳﻠﺪ

ﭺ ‌ ﻧﺎﻧﻲ ﻧﺎﻧﻪﺳﻪ ﺩﺍﻭﺍﻧﻢ ﺋﻤﺸﻪﻭ

 

 

ﻭڵﺎﺕ ﺳﻪﺭﻓﻪﺭﺍﺯ

ظاهر ﺳﺎﺭﺍﻳﻲ

 

 

ﺋﻪێ ﻭڵﺎﺕْ ﺳﺮﻓﻪﺭﺍﺯﻡ ، ﺧﺎﻙ ْ ﭘﺎﻛﺖ ﮔﻪ ﻭﻫﻪﺭﻩ

ﺧﻮﻩﺭﺋﻪڵﺎﺕ ﻭ ﺧﻮﻩﺭﻧﺸﻴﻨﺖ ﮔﻪﻧﺞ ْ ﻳﺎﻗﻮﻭﺕ ﻭ ﺯﻩﺭﻩ

ﻫﻪﻡ ﺩﻩ ﺑﺎﺷﻮﻭﺭﺕ ﺧﻮﻩﺷﻴﻤﻦ ، ﻫﻪﻡ ﺩﻩ ﺑﺎﻛﻮﻭﺭﺕ ﻣﻪﺳﻴﻢ

ﻭێﮋﻩ ﻭێﮋﻩێ ﺧﺎﻙ ْ ﭘﺎﻛﺖ ، ﺋﺎﺯ ْ ﺩڵ ، ﻓﺎﻡ ْ ﺳﻪﺭﻩ

ﺳﻪﻭﺯﻩ ﺩﻩﻳﺸﺘﺖ ﭼۊ ﺑﻬﻪێﺸﺖ ﻭ ﺑﻪﺭﺯﻩ ﻧﺎﻣﺖ ﭼۊ ﻓﻪڵﻪﻙ

ﻫﻪﺭ ﻛﻪﺳێ ﺑﺎﻭڕ ﻧﻴﻪﻛﻪێ ﺑۊ ﺑﺎێ ﻭﻩ ﺋێ ﺩﻩﺷﺖ ﻭ ﺩﻩﺭﻩ

ﻫﻪﺭ ﺟﻲ ﺩۊﻧﻲ ﻧﺸﺎﺗێ ، ﭘڕ ﺩﻩ ﻻڵﻪ ﻭ ﻧﻪﺭﮔﺴﻪ

ﻫﻪﺭ ﺟﻲ ﺩۊﻧﻲ ﺳﻪﺭﺍﻭێ ، ﻣﻪڵﻮﻩﻥْ ْ ﻧﻴﻠﻮﻭﻓﻪﺭﻩ

ﺑﻮﻭ ﺧﻮﻩﺵ ْ ﻋﻪﺗﺮ ﻭ ﻋﻪﺑﻴﺮﺕ ، ﭘێﭽﻴﺎﮔﻪ ﺩﻩ ﻭڵﺎﺕ

ﻛﻮﻭ ﻛﻮﻭﻩ ﺧﻪﺭﻣﺎﻥ ْ ﻣﺸﻚ ﻭ ، ﻭﺍێ ﺷﻪﻣﺎڵﻲ ﺷﻪﻥ ﻛﻪﺭﻩ

ﺋﻪﻭﺭ ْ ﻣﺎﺗﻪﻡ ، ﺗﻮﻭﺯ ْ ﺧﻪﻡ ، ﮔﺮﻣﻪێ ﮔﺮﻱ ، ﺧﺮﻣﻪێ ﺧﻮﺳﻪ

ﺗﺎ ﺋﻪﺑﻪﺩ ﺑﻮﻭﮔﻪ ﻧﺴﻴﻮ ﻫﻪﺭ ﻛﻪﺳێﮕﺖ ﺑﻪﺩﮔﻪﺭﻩﺋﻪﺭ ﻗﻪﺯﺍﺳﻪ ، ﺋﻪﺭ ﺑﻪڵﺎﺳﻪ ، ﻛﻮﻝ ﻗﻪﺯﺍﮔﻪﺭﺩﺍﻧﺘﻴﻢ

ﺩۊﺭ ﺑﻮﻭ ﺩﺍێﻢ ﺩﻩ ﮔﻴﺎﻧﺖ ﻫﻪﺭ ﭼﮕﻪ ﺷﻮﻭﺭ ﻭ ﺷﻪﺭﻩ

ﺋﻴﻤﻪ ﺋﻪﻭڵﺎﺩﻩێ ﺋﻮﻣێﺪﻳﻢ ﺋﻪﻫڵ ْ ﺋێڵ ْ ﺭﻭﮊﻧﺎﯼ

ﺋﻪﺳڵﻤﺎﻥ ﺋﺎﺳﺎﺭﻩﺳﻪ ، ﺑﻦ ﭼﻴﻨﻪﻣﺎﻥ ﻣﺎﻧﮓ ﻭ ﺧﻮﻩﺭﻩ

  از ﺷﯿﺮﺧﻮﺍﺭﻩ ﺍﯼ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺷﯿﺮﺧﻮﺍﺭﮔﺎﻥ 

ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻡ ﻣﺎﺩﺭﺗﺎﻥ ﻧﻮﺵ ﺟﺎﻧﺘﺎﻥ 

ﮔﺮ ﺩﺧﺘﺮﮐﯽ ﭘﯿﺶ ﭘﺪﺭ ﻧﺎﺯ ﮐﻨﺪ

ﮔﺮﻩ ﯼ ﮐﺮﺏ ﻭ ﺑﻼﯼ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﺪ

ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﺮﺑﻼﻣﻮﻧﻮ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﺎﺯﺩﻭﻧﻪ ﺳﻪ ﺳﺎﻟﻪ ﯼ

ﺍﺑﺎ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ

 

ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺭ ﺷﺶ ﻣﺎﻫﮕﯽ ﺑﺎﺏ ﺍﻟﺤﻮﺍﯾﺞ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ

ﮔﺮ ﺭﺳﺪ ﺳﻦ ﻋﻤﻮ ﻗﻄﻌﺎ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﻣﯿﮑﻨﺪ ...

ﺍﻥ ﺷﺎﺀ ﺍﻟﻠﻪ ﺷﺶ ﻣﺎﻫﻪ ﯼ ﺍﺑﺎ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺩﺳﺘﻤﻮﻧﻮ ﺑﮕﯿﺮﻩ ...

ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﮏ ﯾﺎ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﯾﺎ ﺍﺑﺎ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ

ﺷﻌﺮ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺷﻬﺮﻳﺎﺭ :

ﮔﺸﻮﺩﯼ ﭼﺸﻢ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﻭ ﺭﻓﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﺻﻐﺮ

ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ﺑﺨﻮﺍﺏ ﺍﺻﻐﺮ ﺑﺨﻮﺍﺏ ﺍﺻﻐﺮ

ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﺩﺍﺩﻣﺖ ﻫﺴﺘﻢ ﺧﺠﻞ ﺍﻣﺎ

ﺯ ﺗﺎﺏ ﺗﺸﻨﮕﯽ ﺁﺳﻮﺩﯼ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻟﺘﻬﺎﺏ ﺍﺻﻐﺮ

ﺑﻪ ﺷﺐ ﺗﺎ ﻣﺎﺩﺭﺕ ﮔﯿﺮﺩ ﺑﻪ ﺑﺮ ﻗﻨﺪﺍﻗﻪ ﺧﺎﻟﯿﺖ

ﺑﮕﺮﯾﻨﺪ ﺍﺧﺘﺮﺍﻥ ﺷﺐ ﺑﻪ ﻻﻻﯼ ﺭﺑﺎﺏ ﺍﺻﻐﺮ

ﺗﻮ ﺑﺎ ﺭﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪﻩ ﻏﺮﻕ ﺧﻮﻥ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﺎﺭﯾﮏ

ﮐﺠﺎ ﺩﯾﺪﯼ ﺷﺐ ﺁﻣﯿﺰﺩ ﺷﻔﻖ ﺑﺎ ﻣﺎﻫﺘﺎﺏ ﺍﺻﻐﺮ

ﺑﺮﻭ ﺳﯿﺮﺍﺏ ﺷﻮ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺟﺪﺕ ﺳﺎﻗﯽ ﮐﻮﺛﺮ

ﮐﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﻭ ﺳﺮ ﺁﺑﺶ ﻧﺪﯾﺪﯼ ﺟﺰ ﺳﺮﺍﺏ ﺍﺻﻐﺮ

ﺣﺴﯿﻦ ﺟﺎﻥ

ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺷﻮﺩ ” ﺍِﺫَﺍ ﺍﻟﺴَّﻤٰﺎﺀ ُﺍﻧْﻔَﻄَﺮَﺕ ”

ﻭﺍﻧﮕﻪ ﮐﻪ ﺷﻮﺩ ” ﺍِﺫَﺍ ﺍﻟﻨُّﺠُﻮﻡُ ﺍﻧْﮑَﺪَﺭَﺕ ”

ﻣﻦ ﺩﺍﻣﻦ ﺗﻮ ﺑﮕﯿﺮﻡ ﺍﻧﺪﺭ ” ﺳُﺌِﻠَﺖْ ”

ﮔﻮﯾﻢ ﺻَﻨَﻤﺎ ” ﺑِﺎَﯼِّ ﺫَﻧْﺐٍ ﻗُﺘِﻠَﺖ ”

ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ” ﺍَﻟَﺴْﺖُ ﻣِﻨْﮑُﻢْ ﺑِﺒَﻌﯿﺪ ”

ﻫﺠﺮ ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ” ﺍِﻥَّ ﻋَﺬٰﺍﺑﯽ ﻟَﺸَﺪﯾﺪ ”

ﺑﺮ ﮐﻨﺞ ﻟﺒﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ” ﯾُﺤﯿِﯽ ﻭ َﯾُﻤِﯿﺖ ”

ﻣَﻦْ ﻣٰﺎﺕَ ﻣِﻦَ ﺍﻟْﻌِﺸﻖِ ﻓَﻘَﺪ ﻣٰﺎﺕَ ﺷَﻬﯿﺪ

ﺍﻟﺴﻼﻡُ ﻋﻠﯿﮏ ﯾﺎ ﺍﺑﺎ ﻋﺒْﺪﺍﻟﻠﻪ

ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﺩﻋﺎ

امام محمد باقر (ع) پنجمین امام شیعیان و معروف به باقرالعلوم به معنای شکافنده علوم است. امام باقر (ع) دارای فضایل اخلاقی بسیار بوده و روایت است که بسیار بخشنده و مهربان بود حتی با کسانی که نسبت به او رفتار بدی داشتند. ایشان همانند خورشیدی درخشان بر آسمان دانش درخشید و پس از عمری تلاش در میدان بندگی خدا و احیای دین و ترویج علم، در روز هفتم ماه ذی‌الحجه سال 114 هجری قمری به ملاقات الهی شتافت. ایشان در بقیع، کنار مرقد پدر بزرگوارش امام سجاد (ع) و عموی پدرش امام حسن بن علی (ع) مدفون گشت. شهادت این امام بزرگوار را تسلیت عرض می‌کنیم.

 

 

نگاه کودکی‌ات دیده بود قافله را

 

تمام دلهره‌ها، تمام فاصله را

 

تو انتهای غمی از کجا شروع کنم

 

خودت بگو بنویسم کدام مرحله را

 

چقدر خاطره تلخ مانده در ذهنت

 

ز نیزه دار که سر برده بود حوصله را

 

چه کودکی بزرگی است این که دستانت

 

گرفته بود به بازی گلوی سلسله را

 

چقدر گریه نکردید با سه ساله چقدر

 

به روی خویش نیاورد‌ اید درد آبله را

 

دلیل قافله می‌برد پا به پای خودش

 

نگاه تشنه آن کاروان یک دله را

 

هنوز یک به یک آری به یاد می آری

 

تمام زخم زبانهای شهر هلهله را

 

مرا ببخش که مجبور می شوم در شعر

 

بیاورم کلماتی شبیه حرمله را