شعر مریم حیدر زاده

این روزا عادت همه رفتن ودل شکستنه
درد تموم عاشقا پای کسی نشستنه
این روزا مشق بچه ها یه صفحه آشفتگیه
گردای رو آینه ها فقط غم زندگیه
این روزا درد عاشقا فقط غم ندیدنه
مشکل بی ستاره ها یه کم ستاره چیدنه
این روزا کار گلدونا از شبنمی تر شدنه
آرزوی شقایقا یه شب کبوتر شدنه
این روا آسمونمون پر از شکسته بالیه
جای نگاه عاشقت باز توی خونه خالیه
این روزا کار آدما دلهای پاک رو بردنه

اس ام اس دانشجویی جدید sms daneshjooyi jadid


ب سلامتی پسر دانشجو ها که وقتی میان بیرون همشون بوی یه ادکلن رو میدن ، همشون یه مارک آدامس تو دهنشونه


اس ام اس دانشجویی جدید sms daneshjooyi jadid


کامبیز رتبه کنکورش رو با *۱۴۱* وارد کرد ، خطش شارژ شد !!!


اس ام اس دانشجویی جدید sms

اس ام اس تنهایی و دلتنگی بهمن 92
92 sms tanhayi deltangi bahman



می خواهم برایت تنهایی را معنی کنم

در ساحل کنار دریا ایستاده ای و هوای سرد و صدای موج

به خودت می آیی یادت می آید دیگر نه کسی است که از پشت بغلت کند

نه دستی که شانه هایت را بگیرد و نه صدایی که قشنگ تر از صدای دریا باشد

فقط چند قطره اشک و تصویر لعنتی



اس ام اس تنهایی و دلتنگی بهمن 92
92 sms tanhayi deltangi bahman



تنهایی یعنی بین آدمایی باشی که می گن دوستت دارن

ولی کنار دلتنگیات نیستن



اس ام اس تنهایی و دلتنگی بهمن 92

به تو می اندیشم
همه میپرسند


چیست در زمزمه مبهم آب


چیست در همهمه دلکش برگ

چیست در بازی آن ابر سپید

روی این آبی آرام بلند

که ترا می برد اینگونه به ژرفای خیال

چیست در خلوت خاموش کبوترها

چیست در کوشش بی حاصل موج

کاشکی شعر مرا می خواندی



گاه می اندیشم ...

می توانی تو به لبخندی این فاصله را برداری

تو توانایی بخشش داری

دستهای تو توانایی آن را دارد

که مرا زندگانی بخشد



چشمهای تو به من می بخشد

شور عشق و مستی

وای به حال دگران


از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران

رفتم از کوی تو لیکن عقب سرنگران

ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی

تو بمان با دگران وای به حال دگران

رفته چون مه به محاقم که نشانم ندهند

هر چه آفاق بجویند کران تا به کران

میروم تا که به صاحبنظری بازرسم

محرم ما نبود دیده‌ی کوته نظران

دل چون آینه‌ی اهل صفا می‌شکنند

که ز خود بی‌خبرند این ز خدا بیخبران

دل من دار که در زلف شکن در شکنت

یادگاریست ز سر حلقه‌ی شوریده سران

گل این باغ بجز حسرت و داغم نفزود

لاله رویا تو ببخشای به خونین جگران

ره بیداد گران بخت من آموخت ترا

ورنه دانم تو کجا و ره بیداد گران

سهل باشد همه بگذاشتن و بگذشتن

کاین بود عاقبت کار جهان گذران

شهریارا غم آوارگی و دربدری

شورها در دلم انگیخته چون نوسفران



شهریار

مقام مجنونی

ده رمانِ زامان، دَرده گه یْ کاریم ( درمان دردهای زخم کاریم )

هامْ رازِ نالَه یْ ، شُوان بی داریم ( همراز ناله شبهای بیداریم )

راحَتی جَستی مِیْنَتْ بارَگَم( آرامش جان محنت بار من )

مَرحمِ سینه یْ پِر ژِه خارَگم( تسکین دل پر ز خار من )

آیْ را حَتی جَستی مِیْنَتْ بارَگَم( آرامش جان محنت بار من )

مَرحمِ سینه یْ پِر ژِه خارَگم( تسکین دل پر ز خار من )

کُوا لِیْلی، نیا لِیْلی، چیا لِیْلی ( کجاست لیلی، لیلی نیست، لیلی رفته )

خیال دُ وِیْ تُاو نیشْتَنِ وَ جَرْگَم ( فکر وخیال تو ناگهانی بر دل من نشست )

وَه دوریتْ قَسَمْ ، رازیمُ وَ مَرْگَم(به دوریت قسم به مردنم راضیم )

هی چه مانمَ رﻳﮊاوْ، روخسارَم زرْدَه ن له داخِ یارانْ پیرانِمُ کَردَنْ( چشمانم مانند ریجاب است"نام رودی در یکی از

مناطق کرمانشاه" رخسارم زرد است غم یاران پیرم کرده است )

مجسمه

مي گويند در زمانهاي دور پسري بود كه به اعتقاد پدرش هرگز نمي توانست با دستانش كار با ارزشي انجام دهد.
اين پسر هر روز به كليسايي در نزديكي محل زندگي خود مي رفت و ساعتها به تكه سنگ مرمر بزرگي كه در حياط كليسا قرار داشت خيره مي شد و هيچ نمي گفت.
روزي شاهزاده اي از كنار كليسا عبور كرد و پسرك را ديد كه به اين تكه سنگ خيره شده است و هيچ نمي گويد.
از اطرافيان در مورد پسر پرسيد. به او گفتند كه او چهار ماه است هر روز به حياط كليسا مي آيد و به اين تكه سنگ خيره مي شود و هيچ نمي گويد.
شاهزاده دلش براي پسرك سوخت. كنار او آمد و آهسته به او گفت: «جوان، به جاي بيكار نشسستن و زل زدن به اين تخته سنگ، بهتر است براي خود كاري دست و پا كني و آينده خود را بسازي.»

پسرك در مقابل چشمان حيرت زده شاهزاده، مصمم و جدي به سوي او برگشت و در چشمانش خيره شد و محكم و متين پاسخ داد: «من همين الان در حال كار كردن هستم!» و بعد دوباره به تخته سنگ خيره شد.

شاهزاده از جا برخاست و رفت. چند سال بعد به او خبر دادند كه آن پسرك از آن تخته سنگ يك مجسمه با شكوه از حضرت داوود ساخته است. مجسمه اي كه هنوز هم جزو شاهكارهاي مجسمه سازي دنيا به شمار مي آيد. نام آن پسر «ميكل آنژ» بود!

قبل از شروع هر کار فیزیکی بهتر است که به اندازه لازم در موردش فکر کرد. حتی اگر زمان زیادی بگیرد.!

بنال ای نی که من غم دارم امشب
نه دلسوز و نه همدم دارم امشب
دلم زخم است از دست غم یار
هم از غم چشم مرهم دارم امشب
همه چیزم زیادی میکند، حیف!!!
که یار از این میان کم دارم امشب
چوعصری آمد از در ،گفتم ای دل
همه عیشی فراهم دارم امشب
ندانستم که بوم شام رنگین
به بام روز خرم دارم امشب
برفت و کوره ام در سینه افروخت
ببین آه دمادم دارم امشب
به دل جشن عروسی وعده کردم
ندانستم که ماتم دارم امشب
درآمد یار و گفتم دم گرفتی
دمم رفت و همه غم دارم امشب
به امید اینکه گل تا صبحدم هست
به مژگان اشک شبنم دارم امشب
مگر آبستن عیسی است طبعم
که در دل بار مریم دارم امشب
سر دل کندن از لعل نگارین
عجب نقشی به خاتم دارم امشب
اگر روئین تنی باشم به همت
غمی همتای رستم دارم امشب
غم دل با که گویم شهریارا
که محرومش زمحرم دارم امشب

یه شعر غمگین حتما تا آخرش بخون....









غـروبـا میون هــفته بر سـر قـبر یه عاشـق



یـه جوون مـیاد مـیزاره گـلای سـرخ شـقایـق



بی صـدا میشکنه بغضش روی سـنـگ قبـر دلدار



اشک میریزه از دو چـشـمش مثل بارون وقت دیدار



زیر لب با گـریه مـیگه : مـهـربونم بی وفایـی



رفتی و نیـسـتی بدونی چـه جـگر سـوزه جـدایی



آخه من تو رو می خواستم اون نجـیـب خوب و پاک



اون صـدای مهـربون ، نه سـکــوت ســرد خــاک



تویی که نگاه پاکت مـرهـم زخـم دلــــم بـود



دیدنـت حـتی یه لـحــظه راه حـل مشکـلـم بود



تو که ریـشه کردی بـا من، توی خـاک بی قراری



تو که گفتی با جـدایی هـیـچ مـیونه ای نداری



پس چـرا تنهام گذاشـتی توی این فـصل ســیاهی



تو عـزیـزترینی اما یه رفیـق نــیـمه راهــی



داغ رفتنـت عـزیـزم خط کـشـیـد رو بـودن مـن



رفتی و دیگـه چـه فایده ناله و ضـجـّه و شیـون



تو سـفر کردی به خـورشـید ،رفتی اونور دقایق



منـو جا گذاشتی اینجا با دلی خـســته و عاشـق



نمـیـخـوام بی تو بمـونم ، بی تـو زندگی حرومــه



تو که پیش من نبـاشـی ، هـمـه چـی برام تمـومه



عاشـق خـسـته و تنها سـر گـذاشـت رو خاک نمناک



گفت جگر گـوشـه ی عـشـقو دادمـش دسـت توای خاک



نزاری تنها بمونـه ، هــمـدم چـشـم سـیـاش باش



شونه کن موهاشو آروم ، شـبا قصـه گو بـراش باش



و غـروب با اون غـرورش نتونسـت دووم بـیـــاره



پاکشـیـداز آسـمـون و جاشـو داد به یـک سـتاره



اون جــوون داغ دیـده با دلـی شـکـسـته از غـم



بوسـه زد رو خـاک یار و دور شد آهسـته و کم کم



ولی چند قدم که دور شد دوباره گـریه رو سـر داد



روشــــو بــر گــردونـــد و داد زد



بـه خـدا نـمــیـری از یاد