در وصف ذات، صحبت ما احتیاج نیست 

 

زیرا که در صفات خدا «احتیاج» نیست

 

باید به بال رفت و درآورد گیوه را    

 

در بارگاه قرب تو پا احتیاج نیست

 

تو بی ‌وسیله هم بلدی معجزه کنی   

 

دست تو را به لطف عصا احتیاج نیست

 

بوی طعام سفره، خودش می‌کشد مرا  

 

تا خانه‌ی تو راهنما احتیاج نیست

 

خواهش نکرده اهل کرم لطف می‌کنند

 

این جا به التماس گدا احتیاج نیست

 

اصلاً پی معالجه ی این جگر مباش

 

"بیمار عشق را به دوا احتیاج نیست"

 

محشر برای رو شدن اعتبار توست  

 

کی گفته است روز جزا احتیاج نیست؟

 

تو با سکوت کردن خود، جنگ می‌کنی

 

 تیغ تو را به کرب و بلا احتیاج نیست

 

×××

 

وقتی نداشت  مادر تو سنگ قبر هم

 

دیگر تو را به صحن و سرا احتیاج نیست

___________________________

شعر سید هاشم وفائی برای امام حسن مجتبی(ع)

 

ای که چون چشمت، ستاره چشم گریانی نداشت

 

باغ چون تو غنچۀ سر در گریبانی نداشت

 

آسمان چشم تو از ابر غم لبریز بود

 

غیر اشک و خون دل، این ابر بارانی نداشت

 

سینۀ تو، میزبان داغ و درد و رنج بود

 

این مصیب خانه کم دیدم که مهمانی نداشت

 

تو همان سردار تنهائی که در قحط  وفا

 

غم به غیر از سینۀ تو بیت الحزانی نداشت

 

نی، ز تو آموخت پنهان کردن غم را به دل

 

گر نمی آموخت از تو، نی نیستانی نداشت

 

صبر تو شد چلچراغ نهضت سرخ حسین

 

هیچ کس مانند تو عمر درخشانی نداشت

 

بعد چندین سال رنج و خوردن خون جگر

 

زهر پایان داد بر آن غم که پایانی نداشت

 

تیرهای کینه وقتی بر تن پاکت نشست

 

چون حسینت هیچ کس حال پریشانی نداشت

 

روی بال قدسیان تا گلشن فردوس رفت

 

عاقبت سامان گرفت آن دل که پایانی نداشت

 

لاله ها همچون «وفائی» گریه کردند از غمت

 

غنچه ای در باغ هستی لعل خندانی نداشت