ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﮐﻦ ...

 

ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﮐﻦ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﯾﻮﻧﺲ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﺁﺏ،

ﻧﻮﺡ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺁﺏ

ﻭ ﯾﻮﺳﻒ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻗﻌﺮ ﭼﺎﻩ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺁﺏ ﺣﻔﻆ ﮐﺮﺩ

ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﮐﻦ ...

ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺿﺮﺑﻪ ﻋﺼﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﺩ ﻧﯿﻞ

ﻧﻮﺍﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺧﺸﮑﯽ ﻇﺎﻫﺮ ﮐﻨﺪ

ﻭ ﻫﻤﯿﻦ ﻋﺼﺎ ﺩﺭ ﺟﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺑﺨﻮﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ

ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﭼﺸﻤﻪ ﺟﺎﺭﯼ ﺷﻮﺩ 

ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﮐﻦ ...

ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﻓﺮﻋﻮﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻭ ﻗﺎﺭﻭﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ

ﺧﺎﮎ ﻏﺮﻕ ﮐﻨﺪ

ﺍﻣﺎ ﺍﺑﺮﺍﻫﯿﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺁﺗﺶ ﺳﺎﻟﻢ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﺩ؛

اﻋﺘﻤﺎﺩ ﮐﻦ ...

ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻫﺎ ﺑﺮﺳﯽ

 

پس بگو خدایا به تو توکل میکنم و خدایا دوستت دارم

با ما کمی ز علی اکبرت بگو
از آن شبیه حضرت پیغمبرت بگو

وقتی اجازه خواست سریع اذن داده ای
اما کمی ز یاس نگاه ترت بگو

از خَلق و خُلق و بیان شبیه یار
از نام او که هست چنان حیدرت بگو

او رفت سوی حرب و نگاه تو همرهش
از غیرت و شجاعت جنگ آورت بگو

با ما لهوف گفت که او گفت تشنه ام
یعنی دگر به من سخن آخَرَت بگو

یعنی حسین رخصت پرواز را بده
با مهر دل بکن ز من از کوثرت بگو

با ما لهوف گفت ز اعظم قتال او
آقا شما ز آن طرف دیگرت بگو

در خیمه ها چه شده حال اهل بیت
از کوچک و بزرگترین هاجرت بگو

از زینت و سکینه و دخت سه ساله ات
از انتظار سبزترین یاورت بگو

آخر نهال سبز که پر پر نمی شود
از آن نهال سبز که شد پرپرت بگو

این تکه تکه ی بدن اکبر است و آه
از پاره پاره ی جگر مضطرت بگو

دیگر بس است ، صبر غزل هم تمام شد
نازم به صبر تو ز علی اصغرت بگو